تقدیم به فرزندم رادین

زود بزرگ نشو مادر.کودکیت را بی حساب می خواهم و در پناهش جوانیم را!

زود بزرگ نشو فرزندم

قهقهه بزن ، جیغ بکش ، گریه کن ، لوس شو ، بچگی کن ، ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام.

آرام آرام پیش برو ، آن سوی سن وسال هیچ خبری نیست گلم. هر چه جلوتر می روی همه چیز تندتر از تو قدم بر می دارد. حالا هنوز دنیا به پای تو نمی رسد از پاکی.

الهی هرگز هم قدمش نشوی هرگز! همیشه از دنیای ما آدم بزرگ ها جلوتر باش، یک قدم، دو قدم، ولی زود بزرگ نشو مادر.

آرام آرام پیش برو گلم. آنجا که عمر وزن می گیرد دنیا به قدری سبک می شود که هیچ هیجانی برای پیمودنش نخواهی داشت.

آن سوی سن و سال خبری نیست. کودکی کن، از ته دل بخند به آدمهای ما که برای خنداندنت دلقک می شویم، بزرگ که شدی از نگاه دلقک ها گریه ات می گیرد می دانم.

 عزیزترینم، فرزندم، من مادرت هستم...

هیچ کس مرا مجبور به مادری نکرد،

من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابیهای شبانه را ،

تا بیاموزم پنهان کردن درد را پشت حجمی از سکوت؛

تابدانم حجم یک لبخند کودکانه ات می تواند معجزه زندگی دوباره ام باشد؛

من نه بهشت می خواهم نه آسمان و نه زمین،

بهشت من زمین من و زندگییم نفس های آرام کودکی توست؛

من هیچ نمیخواهم هیچ،

هیچ روزی به من تعلق ندارد، همه ساعتها و ثانیه های من تویی

و من دست کودکیت را می گیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است

بر تو هیچ منتی از من وارد نیست که من با اختیار به عشق تو را به این دنیا آورده ام.